Vernieuwing: een betere wereld begint bij mijzelf

‘Wil jij een verhaal maken over Vernieuwing voor de leergang Retoriek?’ vroeg Maria Mazarakis mij vlak voor de kerst. Mijn primaire reactie was “NEEEEEEE’. In mijn lijf voelde ik de spanning opbouwen. Niet ‘vernieuwing’. Dat was, dat heb ik afgesloten. Of toch niet? Ik heb nog verscheidene pogingen gedaan om andere mensen aan te dragen, maar tevergeefs. Maria wilde MIJN verhaal. En vanaf dat moment is er wederom een stukje van mijn ontdekkingsreis in deze nieuwe tijd in gang gezet.

Met dank aan Maria.

Vernieuwing: een betere wereld begint bij mijzelf

Arnhem: 10 februari 2016

Mijn persoonlijke ontdekkingsreis over vernieuwing, overleven en leven

Vernieuwing was mijn vak

Ooit was vernieuwing mijn vak. Het begon vanuit mijn verlangen om de wereld te verbeteren en mijn hoop op een bijdrage vanuit vernieuwing. Ik startte mijn studie Milieuhygiëne, waarin ik leerde hoe je met nieuwe technologie de aarde, het water en de lucht kon zuiveren en revitaliseren. Opnieuw tot LEVEN brengen.

Ik leerde hoe de natuur in staat is om zich te vernieuwen in de seizoenen: om de kou van de winter te overleven en in het voorjaar te vernieuwen. En hoe de natuur met mutaties in staat is om zich aan te passen aan de veranderende omstandigheden. Mutaties die eerst spontane fouten lijken, en uiteindelijk de redding blijken en soorten opnieuw doen bloeien en HERLEVEN.

Al gauw breidde mijn nieuwsgierigheid zich uit naar gedragsverandering van mensen. Hoe zorg je dat mensen preventief het milieu beschermen? Nieuw gedrag toepassen om direct al het milieu, de aarde en de natuur te beschermen. LATEN LEVEN.

Destijds was het grote motto in de milieucampagnes: een beter milieu begint bij jezelf. Dit is uiteindelijk voor mij getransformeerd naar een belangrijk motto voor mijzelf:

‘een betere wereld begint bij mijzelf.”

Mijn interesse in vernieuwing bouwde uit naar organisaties en bedrijven, culturen en organisatievormen. Sociale innovatie was het toverwoord. Vernieuwing in aanpakken, organisatiemodellen, ketendenken, waarden als richtlijn. En steeds was er weer iets nieuws waar ik in kon duiken: Semco-stijl, organisatie 3.0, nieuw organiseren, de MKB Krachtcentrale, geluk, …. Ik was er druk mee.

Ik merkte in de afgelopen paar jaar dat ik al die vernieuwingen zat was. Wat nieuw was voor anderen en voor organisaties werd voor mij een grijs gedraaide langspeelplaat en een kunstje. Ik hoorde mijzelf praten, zag anderen geïnspireerd en uitgedaagd worden en was zelf mijn passie kwijt. Was ik klaar met vernieuwing?

Ik stopte met de social media, las niet meer zo veel over vernieuwing in organisaties, negeerde allerlei bijeenkomsten die mij voorheen weer zo konden aanmoedigen. Ik voelde mij niet meer zo LEVENDIG. Maar waarom?

Lees de rest op mijn blog